Ergens rond 2002 zag ik mijn vader altijd met zo’n grote camcorder lopen. Overal waar wij naartoe gingen, ging dat ding mee. Dat vond ik nogal interessant, daarom hebben mijn ouders nu videobanden vol beelden waarop een 5-jarige zijn eigen voeten filmt. In die tijd was ik ook altijd al bezig met plaatjes knippen uit de Voetbal International, die plakte ik dan weer in mijn eigen boekjes. Hier schreef ik zelf ook wedstrijdverslagen in. Dan wel van wedstrijden die nooit gespeeld zijn, maar door mijzelf verzonnen werden. Sport heeft voor mij alles; emotie, beleving en cult. Daar begon het vertellen van verhalen dus eigenlijk al en dat is waar Joop en ik elkaar een paar jaar geleden in vonden.